Thermisch geleidingsvermogen
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Het thermisch geleidingsvermogen, ook wel warmtegeleidingscoëfficiënt (λ-waarde) genoemd, is een materiaalconstante die aangeeft hoe goed een materiaal warmte geleidt.
Omschrijving
De warmtegeleidingscoëfficiënt (λ) drukt uit hoeveel energie (in Watt) per seconde door een vlak van 1 m² gaat bij een dikte van 1 m, bij een temperatuurverschil van 1 Kelvin (K) tussen beide zijden van het vlak. Een lagere λ-waarde betekent dat een materiaal warmte slechter geleidt en dus beter isoleert. Deze eigenschap is afhankelijk van onder meer de grondstoffen, het luchtgehalte en de hoeveelheid water in het materiaal. Poreuze materialen isoleren beter dan zware materialen. Vocht in isolatiematerialen heeft een nadelig effect op het isolerend vermogen. De λ-waarde is een eigenschap van het materiaal zelf en houdt geen rekening met de dikte ervan.
λ-waarde en isolatie
Hoe lager de λ-waarde van een materiaal, hoe beter het isolerende vermogen. Materialen met een zeer lage λ-waarde worden gebruikt voor isolatie in de bouw om warmte binnen te houden in de winter en buiten in de zomer.
Verschil λ-waarde en U-waarde
De warmtegeleidingscoëfficiënt (λ-waarde) is een materiaaleigenschap, terwijl de warmtedoorgangscoëfficiënt (U-waarde) de mate van warmtegeleiding van een heel bouwdeel (zoals een wand inclusief eventuele vensters) aangeeft. De U-waarde houdt rekening met de dikte van de verschillende lagen in de constructie en de warmteweerstand (R-waarde) van die lagen. Een hoge U-waarde betekent een thermisch slecht isolerende wand, terwijl een lage U-waarde duidt op een goed isolerende wand.
Vergelijkbare termen
Warmtegeleidbaarheid
Gebruikte bronnen: